Autorem artykułu jest Adam Topor
Co najmniej od 1980 roku, Sztuka Wojny została przeniesiona daleko poza sfery militarne i wojskowe. Dużo tekstu autor poświęca jak toczyć rozgrywki bez właciwego angażowania się w walkę...
Przydatność książki poza sferami wojskowymi:
Co najmniej od 1980 roku, Sztuka Wojny została przeniesiona daleko poza sfery militarne i wojskowe. Dużo tekstu autor poświęca jak toczyć rozgrywki bez właściwego angażowania się w walkę. Znaczy to, iż - słynny cytat: "Nie trzeba wyciągać armaty by zabić komara" daje kolejne wskazówki np. jak przechytrzyć przeciwnika, żeby fizyczna walka nie była konieczna. Jako takie, znalazło to stosowanie jako przewodnik treningu dla wielu różnorakich wysiłków, które nie wymagają bezwzględnej walki.
Książka zyskała popularność w korporacyjnych firmach; była nowością wśród książek o biznesie zastosowujących nauki do "polityki pakietu firmowego" i korporacyjnej strategii. Wiele japońskich spółek wytypowało tę książkę jako lekturę obowiązkową dla ich kluczowych kierowników i władzy wykonawczej. Książka jest również popularna wśród zachodnich zarządów spółek i firm, zawierając inspiracje i rady jak odnosić sukces w konkurencyjnych biznesowych sytuacjach.
Ktoś również zinterpretował Sztukę Wojny jako swoiste metody w rozwijaniu społecznych strategii, takie jak społeczne relacje - związki, ucząc specyficznych zachowań w stosunkach międzyludzkich.
Ulubiona książka Napoleona:
Sztuka Wojny jest jedną z najstarszych książek o wojskowej strategii na świecie. To jest też sławna nauka o strategii i ma ogromny wpływ na wojskowe projekty i rozwój taktyki biznesu. Po raz pierwszy przetłumaczono traktat na język europejski w 1782 przez francuskiego jezuitę Jean Joseph Marie Amiot i prawdopodobnie korzystał z tej wiedzy sam Napoleon. Nawet planowanie Operacji Pustynna Burza podobno opierało sie o tą pracę.
Sztuka Wojny również została zastosowana, z wielkim powodzeniem, w biznesie i kierowniczych strategiach.
W kwietniu 1972 roku, archeolodzy odkryli grobowiec w Linyi - Prowincja Shandong, zawierające kilka fragmentów ważnych zwojów zakopanych podczas Dynastii Han. Między zwojami był rękopis Sun Bin Bing Fa i rękopis Sztuki Wojny Sun Tzu.
Pierwotnie praca została zatytuowana Sunzi (spotkamy też SunTzu). Dużo później, jak ich autor stał się mniej powszechny praca stała zatytuowana jako Sunzi bingfa (Sun tzu ping fa) które to można przetłumaczyć jako Zasady (Prawa) korzystania z potęgi nauczyciela (mistrza) Sun.
Zanim wersja zwoju bambusowego została odkryta przez archeologów w kwietniu 1972, przytaczana wersja Sztuki Wojny była Adnotacją Strategii Sun Tzu przez Cao Cao, założyciela Królestwa Cao Wei.
Po tym jak został wymyślony ruchomy druk, Sztuka Wojny (z adnotacjami Cao Cao) została opublikowana jako wojskowa książka o militarnym tekście, znana jako Siedem Wojskowych Klasyk z sześcioma innymi książkami o strategii. Książka wymieniała Dziesięć Szkół Sztuki Wojny i została opublikowana przed 1161 rokiem.
Ojczysty język Chińczyków stał się coraz bardziej popularny pod koniec 1920 roku. Wypisy w języku Chińskim zaczęły ukazywać się coraz częściej. Trochę tych prac zostało przetłumaczonych na inne języki, także na Japoński.
The Department of the Army w Stanach Zjednoczonych, poprzez dowództwo i Główny Sztab Uczelni, zarządził wszystkim jednostkom, trzymać tę książkę w księgozbiorach biblioteki, oraz w głównej kwaterze dla edukacji personelu w sztuce wojny.
Sztuka wojny szczególnie jest wymieniana z nazwy jako wzór prac, dla każdej indywidualnej jednostki i oficerów, urzędników, służb wewnętrznych ect. by można było przygotowywać krótkie prezentacje dla innych oficerów, urzędników itp. w procesie doskonalenia i edukacji.
---
Czy kultura chińska jest dla Ciebie równie inspirująca? ShuDian the China Ebooks Library
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz